Denge denilen şeyi ,hep içime yer etmiş bir korku sanırdım ama bu daha çok sarhoş bir arkadaşı evine bırakma sorumluluğu gibi.Gereklilik...

 

 

    

    Bakakalırsın...Devam et,korkma.neye baktığını da unutursun sonunda.Başka bir şekil alır.
Ait olmadığın bir manzarada ,kötü bir photoshop gibi hissetmek kendini :) Daha kötüsü olabilir mi? olur tabi ama konumuz bu değil.Saptırma.
    Sessizlik alışkanlık yapar.Dalağında bile hissedersin gümbür gümbür gürültüyü.Belki biraz bağırsaklarında da.(gaz da yapıyor en ucuzundan.) Aldırma. içinde ne varsa,dayanamadığın noktada çıkar gider zaten.
   
   

Bozuktu pusula. Hepten aldım, attım karanlık sulara. 

Bozulan bir şeyi tamir etmek faydasız. Belki bir süre idareten gidersin ,öylesine.Bir telaş anıdır o.Çok sakin görünse de kaptan .akıl almaz bir telaştır ,gözle görünmeyen cinsten.Yoksa hangi salak bozuk bir pusulanın gösterdiği rota da gider ki? 

Her zaman en sevdiğimdir ,uzaydan dünyaya bakmak.Ulaşabilinen sınır bile aklımızı alırken,yayıldığımız yerden hayatı yorumlamamız nasıl bir salakça güven? Gerekliliğine söylenecek söz yok.Yine de düşünmeden edemiyor insan.Önemli olan nereye ait olduğun galiba...Ya uzaydan bakmalısın dünyaya -tanrı gibi- ya da dünyadaki krallığında oturmalısın efendi efendi.Arası kabul edilmemeli.(yolcuların yeri ayrı)

Sevdiğim bir çok insan var.Hepsi benden çok farklı.Bu biraz benim sorunum,biraz da onların.Eskiden" farklılık sorun değil "derdim."Kuşlar,çiçekler,böcekler..." Ah,bak işte rengarenk bir kelebek kaçtı k.çımıza...

Kimseyi yargılamaya hakkımız yok.Ucu bize dokunabilir çünkü.Aslında en dürüst açıklaması bu.İyi de ama...Yanlışlar doğruyu getirir bazen.

Hayat ,tam karnının üstünde zıplar bazen ve seni ikna etmeye çalışır:"olması gereken bu""ben böyleyim"  "uz
laşmalısın""benim de sorunlarım var""hata yapmışım""pişmanım"

İnsanların kendilerini ve hayatı nasıl bu kadar kolay affettiklerini anlayamıyorum.Kabul ediyorum ama.Her zaman anlamak gerekmiyor çünkü.Kabul edemediğim,her şeyin bu kadar har vurulup harman savrulması.Anlayamadığım insanların nerelerine güvenip bu kadar riske girmesi...